كورديكا (يادداشت عطا منصوري بر اثر سترگ عباس جليليان)

ماجرای من و شعر «ثانیه‌ها»شعر «ثانیه‌ها» را بین سال‌های 70 یا 71 بود که گفتم و در صفحه‌ی «بشنو از نی» روزنامه‌ی اطلاعات، زیر نظر علی‌رضا قزوه، چاپ و منتشر شد. همان‌زمان هم در اندک‌مدتی معروف و مشهور شد و جالب اینکه همان زمان هم چندنفری در مجامع شعری این شعر را به نام خود خواندند. بعد از آن هم، و به‌دنبال سکوت شعری من و عدم حضورم در فضای شعر فارسی ایران، در فضای مجازی افراد زیادی آن را به خود منتسب کردند و خلاصه‌ این وسط سر ما بی‌کلاه ماند، چنانکه امروزه به‌سختی می‌توانم ادعا کنم این شعر از من است. غرض از ذکر این مقدمه، محکم‌کاری و انتساب مجدد این شعر به خودم نیست بلکه رفع اتهامی است که گاه متوجه‌ام می‌شود و بعضی می‌پندارند این شعر را من از دیگران برداشته‌ام.در یکی از گروه‌ها پرتعداد استانی، که من هم حضور غیرمحسوس داشتم، یکی از همشهریان محترم که مدیر یک رسانه‌ هست و کباده علم و ادب می‌کشد، اصرار داشت که این شعر از ظاهر سارایی نیست و استناد می‌کرد به اسامی‌ای که این شعر را در فضای مجازی به خود منتسب کرده بودند که البته یکی از دوستان شاعرم، از خجالت ایشان درآمد.شعر ثانیه‌ها نخستین بار در مجموعه شعر «به هرچه تازه سلام» که سال 81 انتشارات نیستان چاپ کرده، آمد و برای دومین بار در مجموعه‌‌‌‌ی «نشد پروانه‌ی باغ تو باشم» در  صدر این مجموعه آمده است و البته بارها در کتاب‌های معتبر گزیده‌ی شعر فارسی در سال‌های اخیرکه توسط اهل فضل کار شده، منتشر شده است. یک‌بار دیگر این شعر را با هم می‌خوانیم با عرض پوزش از توضیح و تصدیعی که دادم. «ثانیه‌ها»ظاهر سارایی چِقَدر ثانیه‌ها نامردندگفته بودند که برمی‌گردند برنگشتند و پس از رفتنشانبی‌جهت عقربه‌ها می‌گردند آه این ثانیه‌ كورديكا (يادداشت عطا منصوري بر اثر سترگ عباس جليليان)...

ایسنا/ایلام شاعر و نویسنده ایلامی گفت: پیشنهادم این است که خانواده‌ها تا سه چهارسالگی زبان مادری را به بچه‌ها بیاموزند و از آن پس در کنار زبان مادری زبان فارسی نیز مورد توجه قرار گیرد تا فرزندانشان توامان قادر به تکلم به هردو زبان باشند.«ظاهر سارایی» در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: تغییر زبان، یعنی تغییر هویت یک قوم؛ و پدران و مادران سهل‌انگار دارند این فاجعه‌ی بزرگ را رقم می‌زنند، زمان حکومت پهلوی این حرکت شروع شده بود اما با وقوع انقلاب بار دیگر مردم به هویت و زبان خود چسبیدند و سال‌ها خبری از فارسی حرف‌زدن اولیا با بچه‌ها نبود تا اینکه در دو سه دهه‌ی اخیر این روند شتاب زیادی گرفته است.وی گفت :زبان، معمولا به نام مادر گره خورده و زبان را «زبان مادری» یا «زوان دالگی» می‌گویند اما به قول ظریفی،  در ایلام و کرمانشاه باید گفت «زبان پدری»، چون این مادرها هستند که دارند زبان کردی را در این دو استان از بین می‌برند و اگر این اتفاق بیفتد عمدتا مقصر مادران هستند.این شاعر و نویسنده ایلامی تصریح کرد: اولیای ایلامی، این تلقی را دارند که هرکس فارسی حرف می‌زند لزوما باید با لهجه‌ی تهرانی باشد و این اشتباه بزرگی است چون اولا همه‌ِی‌ فارس‌ها به لهجه‌ی تهرانی حرف نمی‌زنند و در کنار این لهجه‌، لهجه‌ی یزدی و اصفهانی و مشهدی و جنوبی و شمالی و ... را داریم. پس لزوما نیازی نیست که همه به یک لهجه‌ی واحد حرف بزنند، کما اینکه همه‌ی انگلیسی‌زبان‌های دنیا هم، همه به یک لهجه حرف نمی‌زنند. پس داشتن لهجه نه تنها عیبی نیست که هنر است و نشان از آن دارد که آن شخص به بیش از یک زبان می‌تواند تکلم کند.گردآورنده دیوان غلامرضا خان ارکوازی، ادامه داد: تلقی اشتباه دیگر این است که خیال می‌کنند هرکس فارسی حرف كورديكا (يادداشت عطا منصوري بر اثر سترگ عباس جليليان)...